"ΛΑΜΟΓΙΑ" και ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Τα "λαμόγια". Ο όρος έγινε πλέον της μόδας.
Υπάρχουν παντού. Σε όλους τους πολιτικούς χώρους, σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Σε μια εποχή απαξίωσης της πολιτικής αποτελούν την επικρατούσα κοινωνική ομάδα.
Δεν έχουν ιδεολογία. Μπορείς να τους βρείς στο ΠΑΣΟΚ σήμερα στην ΝΔ αύριο, στον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΛΑΟΣ μεθαύριο.
Αν δεν μπορούν να έχουν αυθύπαρκτη παρουσία προσκολώνται σε κάποιον "ισχυρό" και κινούν τα νήματα.
Στις τοπικές κοινωνίες τους ξέρουν, τους αντιπαθούν, αλλά και τους φοβούνται.
Απωθούν τους πολίτες, αλλά συσπειρώνουν έναν κύκλο γύρω τους από ανθρώπους λιγούρηδες, δουλικούς και συμφεροντολόγους.
Η "τάξη τους" γιγαντώθηκε την τελευταία περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και έκτοτε εξακολουθούν να καθορίζουν τις εξελίξεις εντός του.
Μετά την ήττα ήσαν ¨κριτικοί" απέναντι στον Πρόεδρο γιατί "δεν έκανε αλλαγές", αλλά μέσα τους τον κατηγορούσαν γιατί δεν πήρε την εξουσία, για συνεχίσουν να παίζουν τα παιχνίδια τους. Γιατί έναν ακόμη βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι εκτός εξουσίας είναι σαν το ψάρι έξω απ΄ το νερό.
Μόλις είδαν ότι το κλίμα έγερνε υπέρ του Παπανδρέου έγιναν "ταλιμπάν του Παπανδρεϊσμού". Με το θράσσος που τους διακρίνει ισχυρίζονταν ότι "πάντα ήσαν με τον Παπανδρέου".
Για κριτική στο πρόσωπο του Προέδρου και των ηγετικών στελεχών φυσικά δεν μιλάμε. Ότι πεί ο Πρόεδρος, ότι πουν τα στελέχη. Είπαμε πάνω απ΄ όλα η εξουσία. Κι ελλείψει Κυβερνητικής καλή είναι και η Κομματική.
Σε όλα τα 'Όργανα" μέσα. Κι αυτοί κι η οικογένειά τους κι οι φίλοι τους και οι παρατρεχάμενοι τους. Αλίμονο. Αυτοί αποτελούν εγγύηση.
Όποιες "αλλαγές " γίνονται αφορούν τους άλλους ,όχι αυτούς. Αυτοί αποτελούν "σταθερή αξία".
Όποιος διανοηθεί να τους ασκήσει κριτική, αυτόματα μετατρέπεται σε "εχθρό του Κινήματος". Γιατί το Κίνημα "είναι αυτοί".
Αν λοιπόν θέλουμε ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΚΙΝΗΜΑ πρέπει τα ΛΑΜΟΓΙΑ να ΦΥΓΟΥΝ ΑΠ΄ ΤΗ ΜΕΣΗ.
Αλλιώς ας συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.
Σ΄ αυτό το ζήτημα τρίτος δρόμος ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.